Burda məktəbdə oxuyanda kitabı oxuyurduq, oxuduğumuzu yadımızda saxlayırdıq və sonra dərsi danışanda kitabda nə oxumuşuq onu danışırdıq, özümüz qalırdıq bir kənarda. Müəllim də özümüzlə bağlı yox, bizim fikri yox, müəlliflə bağlı soruşurdu. Təhsilimizdə müəllifpərəstlik var. Müəllimin və müəllifin əsiri olaraq böyüyüb axırda filankəs müəllimlərə işləyirik və yanımıza gələnə də “səni kim göndərib” sualını veririk. Çünki bizim özümüzü məktəbdə sındırıblar deyə, başqasının özünü bir azad insan kimi qəbul edə bilmirik, gərək onu da kakoy to “filankəs müəllim” göndərsin. ABŞ-da məktəbdə isə kitabı oxuyurduq, oxuduğumuzu özümüzə əlavə edirdik və özümüzü anladırdıq. Beləcə də özümüzü müəllim qarşısında şəxsiyyət, adam hiss edirdik. Oxuduğumuz müəllifi tənqid etmək azadlığımız var idi və bu ən müqəddəs azadlıqlardan biri idi. Çünki bu tənqid yaxşı əsaslandırılmış və ifadə edilmiş tənqid olsaydı yaxşı qiymət ala bilərdik.
Sizləri də 150 Hərəkatına dəvət edirəm. 150 Hərəkatında heç bir xüsusi üzvlük, rəhbər, prosedur filan yoxdur. Hər şey çox sadədir. Əgər siz təhsillə bağlı 3T = Tənqid, Təklif, Tələb edirsinizsə o zaman 150 Hərəkatının üzvüsünüz.
Twitterdə isə #150Herekati tag-indən istifadə edə bilərsiniz.